Ασκήσεις αϋπνίας

Είχα πάντοτε την ανάγκη

να μετρώ

όσα βλέπω

και να κάνω την επαλήθευση

να τα κατατάσσω

σε ζυγά και χρήσιμα

μονά και τελειωμένα.

Έξω απ'την πόρτα του γιατρού

σαράντα τα κόκκινα πλακάκια

μπροστά στα μάτια της δασκάλας

πενηνταέξι άδεια βλέμματα

οι σταθμοί του ραδιοφώνου στο αυτοκίνητο

τριανταεννιά

η ώρα όταν κοιτώ το ρολόι

σταθερά δώδεκα και εφτά πρώτα λεπτά

τα σ'αγαπώ που έχω μοιράσει τρία'

σε σένα 

μισό λεπτό

να τα υπολογίσω

αυτά που μου χρωστάς

θα τα βρούμε αλλιώς

μου είπες

και άρχισα να μετράω

κι έφτασα στο ένα

και ήταν ένα 

ώσπου 

κόπηκε στην μέση

κι ήταν πια 

για σένα δύο

για μένα 

μισό

κι αποκοιμήθηκα.